Jak żyć? Utylitaryzm
Jak żyć? Do XVII w. tradycyjna odpowiedź brzmiała: - udzielona w charakterze religijnym: człowiek jest stworzeniem boskim i powinien żyć tak, jak wskazuje boskie objawienie, - udzielona w charakterze filozoficznym: człowiek jest istotą rozumną i ma żyć tak, jak to z natury rozumu wynika. W obu odpowiedziach przejawia się założenie o dualizmie człowieka (odrębność ducha i ciała). Wiek XVII przyniósł inną, naturalistyczną, odpowiedź Hobbesa: człowiek jest częścią natury i podlega jej prawom. Wskazówki jak żyć, można odnaleźć tylko w naturze. Jej prawem jest, że każda istota dba o własny interes, własną przyjemność. Naturalistyczna koncepcja Hobbesa nie została przyjęta. Początkowo, inną zaproponował Shaftesbury - człowiek według niego miał kierować się w swym postępowaniu nie tylko własnym interesem, ale także sympatią dla innych. Początki utylitaryzmu Filozofia Oświecenia od zagadnień dotyczących świata przeszła, szczególnie w Anglii, do tych dotyczących człowieka. Rozw